[iKON x YOU] Hide Girl ผู้หญิงซ่อนแอบ

ทางเดินที่เปลี่ยวโล่ง  ท้องฟ้ามืดมิดและสายฝนที่พรั่งพรูอย่างไม่หยุดหย่อน  ผู้หญิงร่างบางในชุดกระโปรงยาวคลุมเข่า  เนื้อตัวบอบช้ำเดินเท้าเปล่าเหยียบย่ำไปบนพื้นอย่างไร้จุดหมาย  สายตาเหม่อลอยและรื้นน้ำตาที่ทำให้มองแทบไม่เห็นอะไรทำให้เดินสะดุดนั่นนี่จนเลือดไหลออกเป็นทาง  เวลาแบบนี้เธอกำลังทำอะไรกันนะ  กำลังจะไปไหน  ไปพึ่งใคร  

เงยหน้ารับหยดน้ำจากฟากฟ้าเพื่อปลอบใจตัวเองว่าน้ำตาของเธอมันยังไหลออกมาไม่ถึงหนึ่งในล้านของเม็ดฝนเหล่านี้ด้วยซ้ำ  เพราะความเสียใจของเธอมันยังไม่มากพอ  แค่ต้องต่อสู้ตะเกียกตะกายให้หลุดพ้นจากเงื้อมือของคนเป็นพ่อที่หวังจะเชยชมร่างกายของลูกเลี้ยงอย่างเธอ  แต่ยังไงซะก็หนีมาได้  จะเสียใจทำไม  

เพราะอ่อนแอถึงโดนรังแกอยู่ร่ำไป  เพื่อนไม่คบ  แม่ไม่รัก  หึ  น่าสมเพช  ตายๆไปน่าจะง่ายกว่าการมาเดินทอดน่องอยู่แบบนี้  

ได้ยินมาว่าคนอ่อนแอมักจะถูกความเสียใจเข้าครอบงำ  อย่างนี้สินะเธอถึงห้ามน้ำตาตัวเองไม่ได้สักที  ญาตสักคนก็ไม่มีเหลือ  ทั้งโลกเหลือเธอแค่คนเดียว  ถ้าไม่อยากตายก็ต้องพึ่งตัวเอง  เอาวะ  เกิดมาทั้งทีคงไม่เจอแต่ความซวยหรอกมั้ง  

มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาลวกๆ  สองเท้าหยุดนิ่งพร้อมสูดลมหายใจเข้าให้ลึกและค่อยๆผ่อนออกเพื่อฟื้นฟูร่างกายตัวเองและออกก้าวเดินอีกครั้งแม้จะยังไม่รู้จุดหมายก็ตาม  

แหมะ  แหมะ

รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวของของเหลวที่ไหลหยดลงบนชุดกระโปรงสวย  ก้มหน้ามองดูหยดสีแดงที่ค่อยๆจางไปเพราะชุดที่ใส่มันเปียกชุ่มแต่ไม่ได้สนใจอะไรก่อนจะเงยหน้าเพื่อหยุดของเหลวนั้น  อ่า....อากาศก็เย็นขนาดนี้เลือดกำเดาไหลได้ยังไง

เวลาผ่านไปสายฝนก่อนหน้าค่อยๆหยุดลงเหลือแต่เพียงสองขาเรียวที่ยังก้าวต่อไปอย่างไร้เรี่ยวแรง  มองทอดออกไปเริ่มเห็นแสงไฟจากบ้านคน  มีความหวังว่าที่นั่นอาจจะมีใครที่ใจดีพอจะช่วยเหลือเธอได้บ้าง ในยามนี้เธอพร้อมจะขอร้องทุกๆคน  อ้อนวอน  แม้แต่กราบกรานขอให้ช่วยเธอก็พร้อมที่จะทำเพราะเลือกแล้วว่าจะมีชีวิตต่อ  

แขนเล็กยกขึ้นโอบกอดตัวเอง  ลูบไล้ลบความหนาวสลับกับมือที่ยกมากุมขมับในยามที่ความปวดแล่นเข้าใส่ และเหมือนฟ้าจะเริ่มเข้าใจและเห็นใจผู้หญิงบอบบางคนนี้เมื่อก้อนเมฆหนาทึบเคลื่อนกายออกจากการบดบังดวงจันทร์จนแสงสีเหลืองอ่อนสามารถสาดส่องมาบนพื้นโลกเปรียบเสมือนพรมผืนนุ่มที่คอยปูทางให้เธอเดินไปข้างหน้า  จนในที่สุด...

เธอก็มาหยุดอยู่ตรงประตูรั้วบานเล็กที่มีกริ่งติดอยู่  หญิงสาวมองลอดผ่านช่องเล็กๆเข้าไป  แสงไฟยังส่องสว่างให้เห็นคนในบ้านที่ยังเดินไปมา  ริมฝีบากบางยกยิ้มอย่างมีความหวังก่อนจะค่อยๆยื่นนิ้วออกไป

กริ๊ง!!!

ฟรุบ!!

"คุณฮันบินคะ  มีผู้หญิงนอนสลบอยู่หน้าบ้านให้ทำยังไงดีคะ"

"ไม่ใช่ญาต"

"แต่...."

"ถ้าสงสาร  ก็เรียกรถโรงพยาบาลมารับไปก็แค่นั้น"

"ค่ะ"

"อ้อ  คราวหลัง  อะไรไม่สำคัญ ไม่ต้องบอกนะครับ"

 

ติดต่อสอบถาม  ทวงฟิค

TWITTER  : SecretLoom